Oei eng hoor – dit soort fotootjes te delen 😉 Want niemand zo kritisch over zichzelf als je zelf bent! En ik dus over mijn eigen crea-bea gedoe. Kijk, daar ga ik alweer: ‘crea-bea’ en ‘gedoe’ – woorden waar alweer een oordeel in zit. Een oordeel over mezelf…
Ik worstel daarmee, en jij misschien ook wel eens. Dat je ergens wat van vindt. Een oordeel hebt. En je jezelf daarin vervolgens verliest. Of nog erger: dat je jezelf daarmee vreselijk in de weg zit (in mijn geval: géén crea-bea gedoe). Zo zonde! Want ik wéét dat ik er blij van wordt. Van lekker kliederen met verf of stiften.
Wat mij helpt is het volgende: opmerken van de gedáchte van oordelen in plaats van te vervallen in het daadwerkelijke oordelen. Dat maakt echt een verschil! Opmerken dat het oordeel een gedachte is, en dat je die gedachte kunt loslaten, dat je daarin niet mee hoeft te gaan, dat je een andere keuze kunt maken. In mijn geval: iets creatiefs doen zonder me druk te maken van wat ik (of iemand anders) daarvan vind.
Een oordeel opschorten is een daad van vriendelijkheid. Vriendelijk en mild zijn voor jezelf. Als bewuste keuze! Het gaat in tegen de neiging die we allemaal hebben om hard te zijn voor onszelf. Maar die strenge stem is al krachtig genoeg. Die fluisterstem van binnen kan wel een steuntje in de rug gebruiken.
Misschien heb je er ook iets aan: probeer een oordeel te herkennen zodat je kunt kiezen om het los te laten. En zo vriendelijkheid en mildheid toe te laten. Hoe mooi zou het zijn als we dat allemaal een beetje meer zouden oefenen…
Hartegroet,
Annet