Vorige zomer was ik in Noorwegen. Wat een land! Oneindige vergezichten, groen bemoste rotsvlaktes, helder stromend water, diepblauwe luchten. Stilte zoals ik nog nooit beleefd heb. ‘s Morgens bij m’n zonnegroeten ‘proefde’ ik de heldere, frisse lucht. Tijdens een spannende rit door de bergen, met afgronden en superscherpe haarspeldbochten hield ik af en toe m’n adem in. En bij het beklimmen van een berg kwam ik soms adem tekort!
Als je gaat letten op je adem, ga je letten op jezelf. Als je merkt wat de adem doet, merk je wat je aan het doen bent. Je brengt dan heel bewust je aandacht in je lijf. Daarmee breng je je immer onrustige geest in verbinding met de vaste materie, met dat wat er is. Daardoor kan de adem je ook helpen te ontspannen en te vertragen.
Probeer het maar eens: Elke keer als je je zorgen maakt over iets dat staat te gebeuren, of maar blijft denken aan iets dat al gebeurd is, breng dan je aandacht naar je adem. Het brengt je weer terug naar het moment van nu. Of als gebeurtenissen je te snel gaan: breng je aandacht naar je adem. Het helpt je te vertragen. Op te merken, bewust te zien wat er gebeurt. En het allermooiste van de adem is: je hebt ‘m altijd bij je!
Adem en geniet van elk moment van het leven. Het is zonde om die momenten ongemerkt voorbij te laten gaan!
- Annet Koenders