Als een kip zonder kop liep ik de trap op, een tas om mijn schouder, een doos in mijn handen en de sleutels tussen m’n vingers. Boven liet ik alles op tafel vallen. En toen dacht ik: ‘KOENDERS, STOP EVEN’. Ik ging zitten en deed mijn ogen dicht. Ik voelde mijn hart bonzen, mijn schouders raakten zowat m’n oren en ik voelde dat mijn adem snel ging. En ik bleef zitten. Schonk er aandacht aan, merkte dat wat ik voelde bewust op. En bleef zitten en hield die aandacht bij die lichamelijke gewaarwordingen… En merkte dat mijn schouders zakten, mijn adem langzamer ging stromen en dat ook mijn hartenklop rustiger werd. En het duurde niet eens lang. Voor mijn gevoel was ’t binnen een minuutje gebeurd. Toen deed ik mijn ogen weer open. En moest hardop lachen om mezelf.
Ik was in de studio aangekomen, gehaast, met nog allerlei andere dingen aan m’n hoofd, om de mensen binnen te laten die het spandoek op de gevel zouden aanbrengen. En wat staat er op dat spandoek? KOM OP ADEM! En wat deed ik? Rennen, vliegen, hollen. ‘Je cursisten zouden je moeten zien Koenders!’
Tja, zo gaat dat dan. Een mooie reminder voor mezelf dus ook, dat spandoek. Elke keer dat ik er langsrij, maar ook vaak zonder dat ik die zin zie. Even tot stilstand komen, jezelf een moment gunnen om op adem te komen. Zo simpel, maar o zo moeilijk soms.
Het ‘gewone’ leven is weer begonnen: school, werk, studie. De vakantie voorbij, weer aan de bak. Extra reminders nodig in de week om aandacht aan jezelf te schenken en te ontspannen? Je bent van harte welkom bij een les of workshop!
Annet Koenders