GRRRR – inwendig vloekend zette ik het strijkijzer op het kussensloop. ‘Sta ik hier te strijken! Wat een moeite gedaan voor niks. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig??’ En zo ging het maar door in m’n hoofd. Wensend dat het anders was, dit weekend was immers bedoeld om te ontspannen, om tot mezelf te komen, om me vrij te voelen. En kijk nu: stond ik te STRIJKEN… Ik voelde me teleurgesteld en werd bovendien steeds bozer…
Ik was voor het eerst ná mijn yogadocenten opleiding op weekend retraite. Had er veel voor moeten regelen met een (toen nog) jong gezin. En bij het uitdelen van de taken die gedaan moesten worden kreeg ik het strijken toebedeeld, een klusje waar ik een hekel aan had…
Maar ineens realiseerde ik me: dít is het leven – nu – hier. En ik kan zelf kiezen hoe ik ermee omga! Ik kan er nu voor kiezen met aandacht te strijken en daar voldoening in te vinden in plaats van te wensen dat het anders is en daarmee mezelf ongelukkig en boos te voelen.
Nu ben ik héél blij dat ik toen de strijkbout aangereikt kreeg, omdat het me het inzicht gaf dat wensen dat het anders is niet helpt, integendeel. In het dagelijks leven verspillen we zo vaak heel wat energie aan ontkenning van en verzet tegen wat al een feit is. Wanneer we dat doen, proberen we eigenlijk situaties te dwingen te zijn zoals wij ze graag willen hebben, wat alleen maar meer spanning oplevert.
Dit is één van de 8 houdingsfundamenten van mindfulness: aanvaarding. Begin februari start er weer een Mindfulnesstraining, waar je ook de 7 andere houdingsfundamenten ontdekt! Meer lezen? Dat kan, de Vereniging Mindfulness Based Trainers Nederland (waar ik lid van ben – en waarom zorgverzekeraars de training vaak (deels) vergoeden) heeft een nieuwe, informatieve ‘fact sheet’ ontwikkeld. Je leest ‘m hier
Enne, in dat bewuste weekend? Toen heb ik uiteindelijk zelfs de theedoeken met plezier gestreken ;)!
Hartegroet,
Annet