Een edelhert en yoga, wat heeft dat nou met elkaar te maken? Niks! Of toch wel? Onderstaand filmpje is van mijn lief, toen hij vrijdag door het bos liep in Nunspeet. Hij bleef uiteraard héél stil zitten. Kon alleen maar kijken en luisteren. En genieten van het moment. Ook ik was heel stil. En keek en luisterde. En genoot van het moment. Ik zat echter niet naast hem. Ik woonde een workshop bij van Ton Lathouwers, een zen leraar. Ook in Nunspeet, tijdens het (40-jarig jubileum) congres van de Vereniging van Yogaleerkrachten Nederland. Ik hoorde Ton spreken. Het was geen spreken, het was een beleven. Recht uit zijn hart gegeven, recht in mijn hart ontvangen. Hij gaf woorden aan de onuitsprekelijkheid van het bestaan.
Thema van deze ochtend was ‘zij is altijd soms’ Kuan Yin, als belichaming van compassie en mededogen en vooral ook als besef van inclusiviteit van de genade. Of zoals Ton het verwoordt: ‘je kunt er niet uitvallen – all will be saved’.
Hij deelde met ons enkele zeer persoonlijke ervaringen op intieme wijze. Hij raakte ons, we herkenden onszelf. Hij vervlocht uitspraken, citaten, gedichten en liederen. Van Dostojevski, Rilke, Luther, Kiergegaard, Johannes van ’t Kruis. En telkens weer terug naar het hart. Vanuit zijn hart, naar mijn/ons hart. De verbinding met elkaar voelend in dat moment. De verbinding met al wat leeft en is. Ten diepste wetend dat alles over iets groters dan jijzelf gaat.
Het thema van Kuan Yin kwam terug in de manier waarop Ton ook meditatie duidde: als iets waarbij je met name compassie en solidariteit beoefent, waarbij je alles en iedereen insluit. Een van de voorbeelden die hij hier bij gebruikte was Boeddha zelf. Deze begon met mediteren ‘om de anderen’ – niet voor zichzelf. Hij zelf had het goed, was immers een prins. Maar toen hij bij anderen het lijden zag (ziekte, dood, eenzaamheid), besloot hij het pad van contemplatie op te gaan.
We besloten de workshop met 10 minuten zitten, tezamen, in stilte, verbonden. Met de geest van Kuan Yin in ons hart.
Voor mij is meditatie belangrijk. Een moment van stil zijn, aandacht hebben voor hier en nu. Voor mijn lief is in het bos zijn belangrijk. Dat is voor hem een moment van stil zijn, aandacht hebben voor hier en nu. Zo heeft ieder zijn eigen manier om aandacht te hebben, om innerlijke rust te vinden. Mooi toch?