Woensdag 6.30 uur. Mijn ochtend routine. Als vanzelf komen mijn handen bijeen voor mijn hart in Anjali Mudra.
Voor de les de avond daarvoor las ik het Yoga Magazine. Een artikel over deze handhouding. Wat leuk! Het gebaar dat ik in al mijn yoga beoefening integreer nog eens uitgelegd. Cursisten doen de houding altijd mee, maar beseffen misschien niet altijd de betekenis van deze handhouding. En soms is er misschien wel eens weerstand, de houding lijkt op bidden en kan daarom soms tegenstrijdige gevoelens oproepen. In yogascholen wordt vaak bij deze handhouding ‘Namaste’ gezegd, als respectvolle groet. De betekenis gaat echter verder, ik citeer het artikel:
“In Anjali mudra breng je de handen bijeen voor je hart, de plek van waaruit je beseft dat we allemaal gelijk zijn. Op die manier verenig je op symbolische wijze alle tegenstellingen in en buiten jezelf. De beide handen staan niet alleen voor links en rechts, maar ook voor maan en zon, vrouwelijk en mannelijk, onder en boven, aarde en hemel, donker en licht en alle overige tegenstellingen die je maar kunt bedenken. Het samenbrengen van tegenstellingen op een plek waar eenheid heerst, is niet het enige waar deze mudra je aan helpt herinneren. Anjali mudra is ook een reminder dat je alleen iets kunt ontvangen als je loslaat en je overgeeft. Het leert ons vertrouwen te hebben in de loop van het leven.”
Mooit toch, zo’n reminder op je pad!